MASAL TERAPİ

Geçen ay bir kitap almıştım. Adı Masal Terapi. Yazarı Judith Malika Liberman. Kitabı alma sebebim ise arka kapaktaki yazı.

Şöyle sesleniyor yazar kitabı elinde tutanlara;

"Sevgili Yolcu,
Bu kitap senin için bir pusula olsun diye hayal edildi. Onu çantanda taşı.
Kendini bir yol ayrımında bulduğunda, kararsızlık yaşadığında, ruhun yolunu kaybettiğinde kitabı çantandan çıkar.
Rastgele bir sayfasını aç. Ve okumaya başla...
Karşına çıkan masal sana yolunu bulmanda yardım edecek.
Seni masallarla bir oyun oynamaya davet ediyorum.
İçindeki yıldız gözlü oyunbaz çocukla yeniden bağ kurmanın vakti geldi.
Bu bir iyileşme oyunudur.
Bırak masallar sana rehberlik etsin, seni iyileştirsin ve dönüştürsün..."

Hamileliğimin son 2 haftasına girmiş olduğum şu günlerde bedenimdeki fiziksel değişimlerle baş etmeye çalışırken bir yandan da tamamen belirsiz bir süreç olan doğum süreciyle ilgili aklımda bir sürü soruyla dolanıp duruyorum evin içerisinde. Artık hareketlerimin iyice zorlaştığı günlerdeyim, oturmak, kalkmak bile başlı başına bir olay. Hazırlıkları tamamladıktan sonra kafamın daha sakin olacağını düşünüp son haftaları sakin kafayla, fazla bir şey düşünmeden dinlenerek geçirmeyi hayal ederken, sürecin hiç de öyle ilerlemediğini görmek biraz hayal kırıklığı yarattı bende. Çok şükür ki hem bebekte hem bende herşey yolunda gidiyor, ancak normal doğum istediğim için ve ilk bebeğimin de olması sebebiyle önümde beni bekleyen süreç tamamen belirsiz. Ne gününü bilmek mümkün doğumun, ne sancıların neye benzediğini bilmek. Hayatımı hep planlı bir şekilde geçirmiş biri olarak yarının ne getireceğini bilmemek beni biraz endişeli ve huzursuz yapabiliyor zaman zaman. Her ne kadar bugüne kadar bir sürü şey okuduysam da, hatta neredeyse 9 aydır tek okuduğum şey hamilelik, doğum ve bebek konuları üzerine olsa da yine de herşey belirsiz. Saçma da olsa "suyumun geldiğini anlayacak mıyım, doğum sancılarını yalancı kasılmalardan ayırt edebilecek miyim" gibi milyonlarca soru dönüyor kafamda. Bunca sorunun yanı sıra son haftalarda bebeğin sağlığı ile ilgili endişeler de artıyormuş sanırım hamilelerde. Tüm hamileliğim boyunca son derece rahat bir şekilde doktor kontrollerine gitmişken şimdi haftalık rutin kontrollerimde doktor olumsuz bir şey söyler mi acaba diye kalp çarpıntısı yaşar oldum. Herşey yolunda dediğinde bile üstüne suyu yeterli mi, kalp atışları düzenli mi, kordonu nerde gibi bir sürü soru sorar oldum. Tamamen müdahelesiz, epiduralsiz bir normal doğum hayal ediyorum. ve bu isteğim tabi ki bende yine bir sürü acaba herşey yolunda gidecek mi, ya son anda sezeryana alırlarsa, ya hemşireler ve hastane benim istediğm şartları sağlayamazlarsa, ya ben isteklerimi söyleyecek gücü bulamazsam sancılar arasında diye uzayıp giden bir sürü soru ve endişe içinde geçirir oldum son haftalarımı. Bilemiyorum sadece ben miyim bu durumda olan son haftalarda ama inanın yorucu bir durum zihnin bu kadar meşgul olması...

İşte yine bugün de tam bu ruh haliyle evde tur atarken (herkes yat dinlen uyu dese de uzanmak, gündüzleri uyumak hiç bana göre değil, istesem de yapamıyorum) geçen ay aldığım o kitaba ilişti gözüm. Yazarın isteği doğrultusunda elime alıp bir çırpıda okumaya kalkışmadım, 1 yada 2 defa açıp bir hikaye seçip okudum şimdiye kadar. Endişelerim ve sorularımla bu kadar doluyken zihnim bakalım kitap bana ne söyleyecek dedim ve bir sayfasını açtım rastgele. Karşıma çıkan hikayenin adı; Endişeli Kral ve Hayata Güvenen Tamirci. Daha başlığı okuduğum an gülümsedim ve doğru hikayeyi seçtiğimi anladım. Hemen bir çay koyup bebeğimin de dinlemesi için sesli olarak okumaya başladım. masalın sonunda almam gereken mesajı almıştım. Kitabın içeriğinde her masalın sonunda "mesaj", "seyir defteri", "alıştırma" ve "alıntı" bölümleri bulunuyor. Benim masalımın sonundaki mesaj bölümünü sizinle paylaşmak istiyorum;

"Mesaj;
Her gün kendi kısmetiyle gelir.
Yaşadığın günü, yarını planlayıp onun için endişelenerek mi geçiriyorsun?
Yarının ne getireceğini veya gerektireceğini bilmezken nasıl plan yapabiliriz?
Tedbirli olmakla korku içinde yaşamak arasında ince bir çizgi vardır. Sürekli yeni önlemler almayı düşünmek yerine biraz da inanç kaslarımızı çalıştırsak nasıl olur? "

Seçtiğim masal ve mesaj kısmı gerçekten durup ne için endişelendiğime, hamileliğimin son günlerini nasıl geçirmeme sebep olduğunu fark etmeme sebep oldu. Ve bugünden itibaren tek yapmam gerekenin evrene, kendime ve bebeğime güvenip, güzel hayaller kurarak o özel günü beklemek olacağına karar verdim:)

Teşekkür ederim Judith Malika Liberman, Masal Terapi ve evren :)

Bebek Odası Hazırlıkları

Bu aralar bütün ilgim bebek odası...Evimizdeki minik odamızı bebişimiz için dekore etmeye karar verdiğimizden beri ben sürekli fotoğraf bakıp, düşünen, eline metreyi alıp odayı ölçüp biçen biri haline geldimJ

Kocaman bir oda da değil aslında bebek odamız ama o odaya neler yapsam, duvarının rengi nasıl olsa, duvar kağıdı mı olsa, yatağı nasıl olsun, nereye konsun derken baya bir zihnimi meşgul ettiğini farkettim. Çok güzel bir heyecan... Bebek odamızı hazırladığımıza ben ve eşim hala inanamıyoruz:)

Mobilyacıları gezip bebek yatağı baktık ama benim istediğim gibi bir model bulamadık. Bu durumda mobilyacı bulup beğendiğim modeli yaptırmaya karar verdik. Eşimin araştırmaları sayesinde aklımıza yatan birini bulduk ve görüştük. Yapabileceğinden emin olunca da mobilya siparişimizi vermiş olduk. Bebek odasına temel olarak bebek yatağı ve gardroptan oluşturup diğer detayları aksesuarlarla tamamlamayı planlıyoruz. Komple bir bebek odası düşünmediğim için de gardrop konusunda önceliğim kapaklı bir giyinme odasıydı. Ancak odamızın şekline bağlı olarak söz konusu projenin istediğimiz sonucu vermeyeceğini anlayınca  çok istemesem de gömme dolap şekline döndü dolabımız. Ama en azından konulacağı yer itibariyle güzel ve büyük bir dolap olacak, en güzel tarafı da içinin çizimini benim yapmış olmamJ

Odamızdaki koltuğu kaldırmaya karar vermemizle bu sefer de alt değişimi için bir yere ihtiyaç olduğunu farkedip bu sefer de alt değiştirme ünitelerini araştırmaya başladım. Yine klasik bir modelden çok daha sonra benim başka bir alanda da kullanabileceğim bir dolap olmalıydı ve bebeğimizi büyüyüp 4-5 yaşına gelene kadar onun odasında kullanıma uygun olmasıydı. Böylece yine bir çok fotoğrafa bakıp kendi ihtiyacımı karşılayacak modeli çizip mobilyacımıza sundum.

Geçen hafta büyük heyecan duyarak mobilyaların ham hallerini görmeye gittik ve gayet güzel bir iş çıktığını gördük... Şuanda en büyük heyecanım mobilyaların bir an önce bebeğimizin odasına girdiğini görmekJ

Ama öncesinde duvarların durumuna da karar vermemiz gerekiyor. Erkek bebek odasındaki klasik renklerden yana olmadık hiçbir zaman eşimle. O yüzden isteğimiz mint yeşili ve lila ağırlıklı bir odaJ mint yeşilini duvarlarda kullanıp lila aksesuarlarla odamızı şekillendiricez. Mint yeşilini tüm odaya uygulamak yerine yarıya kadar kısmını ahşap görünümlü duvar kağıdı ile üzerini ise mint yeşili boya ile yapmayı planlıyorum. Ve sanırım duvarda görmeden de içim rahat etmeyecek gibi...

Ufacık bir odayı bir bebek için düzenlemek ne kadar zormuş. Evlenirken bütün bir evin eşyalarını 1 aydan az sürede hallettmemize rağmen sanki eşya yönünden daha az stres duymuşuz gibi geliyor.

Her ne kadar kendimiz için de herşeyin en güzelini isteyip bulmak ve yapmak için uğraşmış olsak da bebeğimiz için duyduğumuz heyecan çok daha farklıJ Anne baba olmak buymuş sanırım...

Dilerim ki herkes bu mutluluğu ve heyecanı yaşasınJ

 

Sevgilerimle...